پایان یک انتظار
حتما همه اونایی که حداقل بیست سال دارن یادشون هست میدان فوتبال شال و با شور و هیجان و بازی های زیبا و مسابقات مختلفش ... بازیهایی که تیم های مختلف از شهر ها و روستاهای مختلف پای ثابت و همیشگی اون بودند و بازیهای معتبر و پرطرفداری تو منطقه شناخته میشد ...

تنها دلیل از بین رفتن این مسابقات تخریب میدان فوتبال و احداث مدرسه به جای اون بود که به جز نفرین جوونای شال و از بین رفتن یک سرگرمی سالم جیز دیگه ای در پی نداشت(به دلیل وجود مدارس بدون استفاده دیگه) و به قول گفتنی (خلک که چراشان دکشت):به معنی اینکه باعث از راه به در شدن جوونا شد و باعث شد نوجوانان و جوانان شال شور و نیروی جونیشونو تو راه های دیگه خالی کنند اون هم تو روستایی که به جز این کار چیز دیگه ای برای سرگرمی و پر کردن اوقات بچه هاش نداشت.
حالا نمیشه همه مشکلات شال و درصد بالای اعتیاد بین افراد با سن پایین رو تقصیر این مدرسه انداخت و این موضوعیه که در تمام کشور تبدیل به معضل شده ولی الان میشه تاثیر ورزش و این سالن ورزشی رو به خوبی درک کرد جایی که چند ساعت از وقت نوجوانان و مردم رو تو یک محیط سالم پر میکنه و باعث تخلیه انرژی میشه و قطعا تاثیر زیادی تو بهبود وضعیت ایجاد شده داره.
از نکته قابل توجه این مسابقات اینه که ،مثل اینکه آخرین بازیکنان تیم ریشه دار و قدیمیه وحدت شال هم تو این بازیا شرکت کردند بازیکنایی که سنی ازشون گذشته و به جای رده نوجوانان و جوانان باید تو رده بزرگسالان بازی کنند تیمی که تو زمان خود از تیم های قدرتمند منطقه بود و بردهای قاطعی مقابل تیم هایی مثل خلخال بدست آورده بود .
اگه اشتباه نکنم همین تیم وحدت بود که بعد از تعطیلی فوتبال تو رقابتهای فوتسال با بازیکنای جدیدش بعد از قهرمانی تو منطقه و شهرستان به عنوان نماینده خلخال مقام سوم استان بدست آورد و تو پرده تقدیرشون نوشته بودند تبریک کسب مقام سوم استان ،بدون داشتن حتی یک زمین خاکی . . .!!!؟؟؟